Een ‘aardse’ broeder

Als gewoon mens voel ik de buitengewone roeping aan onze soort om te evolueren. Om de mens te worden die wie we zeggen te zijn: homo sapiens, de wijze mens. Ik wil daartoe bijdragen.

Via broeder damiaan verbind ik spiritualiteit met maatschappelijke betrokkenheid. Die betrokkenheid is mijn spiritualiteit. Want ik aanvaard het wetenschappelijk wereldbeeld dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Afstammelingen uit Afrika. Spruiten van de stamboom van het leven. Zéér tijdelijke verschijningsvormen van de creativiteit van de kosmos.

Vanuit die geest wil ik handelen en leven.

Foto door Marja Hakkoer

Wie is broeder damiaan?

Ik ben geen geestelijke, geen goeroe, geen wetenschapper. Ik ben een aardse broeder. Een mens onder de mensen, op zoek naar wijsheid in een tijd van verwarring. De naam ‘broeder damiaan’ koos ik als teken van verbondenheid met het leven. Niet als rolmodel, maar als medemens.

Ik hang geen religie aan. Ik ben een gevoelsreligieus. Het bestaan is een mysterie dat niet met het verstand kan worden doorgrond. Een mysterie dat geleefd wil worden. Dat door liefde betekenis krijgt. Maar liefde heeft kracht en inzicht nodig om te kunnen bestaan. Dat is voor mij wijsheid.

Waarom deze weg?

In een tijd van verdeeldheid en ecologische ontwrichting is het geen luxe, maar noodzaak om te groeien in wijsheid. Hoe dat precies moet, is in iedere situatie anders. Maar liefde wijst ons een weg. Als we daarvoor durven te kiezen, vertrouw ik dat we kracht en inzicht vinden om die liefde mogelijk te maken.

Want kom op zeg: we zijn geen afgescheiden individuen sprokkelend naar een beetje levensvuur. We zijn een sprankeling van de ontzagwekkende kosmos. Een doorgeefluik van haar onuitputtelijke creativiteit. Die creativiteit schiep biljarden sterren, een triljoenvoud aan levensvormen. Ze is miljarden jaren oud en elke dag gloednieuw.

Met behulp van die creativiteit kunnen we onze ingeboren agressie transformeren naar levenskracht. Dan worden we een soort die van zichzelf houdt en van de planeet die haar mogelijk maakte en voedt: de aarde.

Wat doe ik concreet?

Ik werk part-time in Amsterdam als helpende in de zorg voor ouderen met dementie. Als we onze voorouders eren, worden we onze toekomst waard. Ze hebben ons veel te leren.

Daarnaast schrijf ik broederbrieven: open, eerlijke teksten over wat het betekent om mens te zijn in deze tijd. Geen preken, geen grote waarheden – maar zoekende woorden, geschreven vanuit het hart en toegepast in concrete situaties. Alleen daar kan liefde gebeuren en wijsheid ontstaan.

Ik geef lezingen en werk mee aan projecten die de wereld aankijken zoals ze is: een groot netwerk van verbindingen. Dat doe ik vooral in de plaats waar ik woon (Amsterdam), de regio waarmee ik verbonden ben (Nijmegen) en het land waarvan ik houd: Nederland.

Laten we zoeken

Ik geloof niet in pasklare antwoorden, maar in de kracht van samen zoeken. Iedereen die meewerkt en zoekt naar de wording van die “wijze mens” is voor mij een bron van inspiratie.

Hopelijk vind je iets van die wijsheid in mijn broederbrieven. Misschien komen we elkaar tegen onderweg. Ik wens ons liefde, en de kracht en het inzicht om haar te laten bestaan.

Lees mijn broederbrieven of nodig me uit voor een praatje.

definieer aardse broeder

aards:
(1) zonder hemel of “Goddelijke” openbaring. De verklaringen vanuit de wetenschappen zijn me al wonderlijk genoeg.
(2) zonder aanspraak op heiligheid: ik ben maar een mens.

broeder:
(1) mannelijke bloedverwant. (2) vriend, medemens, naaste. (3) kloosterling.

Kloosterstudio

In Amsterdam heb ik een klein appartement ingericht als ‘kloosterstudio’. Een uitsparing in de chaos van alledag. Temidden van de hectiek van de wereld vind ik hier tijd en ruimte voor beschouwing en contact met de diepte die ik onder de aardse vormen voel.

Ik bid en brand kaarsjes zoals mij dat in het (ooit) katholieke Brabant is geleerd. Meditatie uit de boeddhistische traditie helpt me wakker worden uit de tunnel van het eigen ik. Het gaat mij niet om de woorden of theologie, maar om de gevoelsverbinding met het mysterie van het bestaan. Ik ben een gevoelsreligieus.

Als symbool voor het mysterie fungeert voor mij het ikoon Vogel van Huub en Adelheid Kortekaas. Het verbeeldt vrijheid en de creativiteit van het leven en de spirituele weg: iedere vlucht van een vogel is onnavolgbaar en uniek. Vogel staat ook voor de verbondenheid met de habitat van de aarde, zonder welke geen vogel leven kan.

Ikoon en kloosterstudio zijn vormen van mijn religiositeit: hulpmiddelen om mij te verbinden met de diepte van het bestaan.

meer, privé

Brabant (1973), Amsterdam (wonend), Nijmegen (liefde).
Scholing: atheneum (Brabant), propedeuse rechten (Maastricht), propedeuse geschiedenis/doctoraal politicologie (Amsterdam), bachelor religiewetenschappen (Nijmegen).
Werk: helpende ouderenzorg (Amsterdam). Freelance schrijver en prater: lees mijn broederbrieven of nodig me uit voor een praatje.
Vrijwilligerswerk: Fietsmaatjes Amsterdam, container-adoptant en zwerfafvalprikker (Amsterdam).
Ervaring (betaald): secretaris Directeur-Generaal Rijksgebouwendienst en freelance speechschrijver (Den Haag), docent Academische Vaardigheden Radboud Universiteit (Nijmegen), pionier en coördinator pelgrimsroute Walk of Wisdom (Nijmegen).
Ervaring (onbetaald): Telefonische Hulpdienst (nu Luisterlijn, Amsterdam), Kindertelefoon (Den Haag en Den Bosch), Daklozenopvang (Amsterdam), Vluchtelingenwerk (Maastricht), Hulpdienst maatjesproject (Nijmegen), Actie Schone Waal zwerfafval-prikkalender (Nijmegen), Taaly taalmaatjes (Amsterdam).
Ik steun: Natuurmonumenten, Vogelbescherming, Land van Ons, vakbond FNV, Humanistisch Verbond, Novib, Apostolisch Genootschap, One World, Suriname Museum Amsterdam.
Lat-relatie met een geweldige vriendin: Manja.

geen ‘aardse’ religie, maar aardse mystiek

Het diepste zijn is een mysterie en kan niet in één verhaal voor iedereen gegoten worden. Het wel proberen, is een recept voor oorlog. Ik verlang dan ook helemaal niet naar een nieuwe, ‘aardse’ religie.

Gelukkig is binnen en buiten religieuze tradities veel inspiratie te vinden bij mensen die het mysterie een mysterie laten. Die eerbied en liefde koesteren voor het leven. Die de intentie cultiveren om daar iets goeds aan bij te dragen.

Overal waar mensen dat doen, zie ik broeders en zusters – welk verhaal ze ook vertellen.

Het verlangen je te verbinden met het ‘bestaansmysterie’ zonder het aardse, redelijke denken los te laten, noem ik “aardse mystiek” in navolging van de filosoof Arnold Ziegelaar.