Als mensen vragen wat ik doe, antwoord ik wel eens: “ik ben een solo religieus: iemand die een religieus leven leidt los van een religieus instituut.” Het is de waarheid, dus ik vertel die graag. Maar meestal maak ik mezelf dan niet echt duidelijk. Mensen begrijpen het niet. Ze denken dat ik diep christelijk ben. Moeilijk doe. Een zwever ben.
Om het mensen makkelijker te maken, antwoord ik vaak: “ik ben metgezel van ouderen met dementie.” Het is óók de waarheid. Zo’n 6 tot 8 uur per week werk ik in de particuliere mantelzorg. Ik ga een paar uur langs bij een senior met dementie om die een mooie middag te bezorgen. Samen naar buiten. Een boterham eten. Een praatje maken. Waar nodig help ik met aankleden. Het voelt als “Gods” werk, al heb ik geen idee wie of wat dat is.
Op de vraag wat ik doe, antwoord ik ook wel dat ik coördinator ben van een pelgrimsroute. Ook dat is namelijk de waarheid. Zo’n drie dagen per week coördineer ik met mijn vriendin Manja een pelgrimsroute rondom Nijmegen. De route van 136 kilometer staat los van een religie en is in een week te lopen. Meer dan 15.000 pelgrims hebben de tocht al gemaakt. Om tot bezinning te komen. Om de ratrace van het leven los te laten. Al wandelend in de natuur komen ze tot rust en nieuwe inzichten. Mijn werk betaalt weinig, maar voelt goed. Het brengt mensen meer in verbinding met het bestaan. Hoe ongrijpbaar dat bestaan ook is.
De kern van mijn eigen bestaan is toch die van solo religieus. Zonder steun van een klooster-orde trek ik me een groot deel van de week terug in een kleine studio in Amsterdam. Ik laat me inspireren door alle religies, maar ook door de kunst en de natuurwetenschappen.
Vanuit mijn studio op 14 hoog kijk ik via grote panorama vensters uit over de stad. De wereld teruggebracht tot behapbare proporties. De mierenhoop van het leven met zijn altijd durende beweging. Voetgangers, fietsers, auto’s, treinen. Een vogel in glijvlucht. Wolkenluchten die voorbij drijven. Als het donker wordt, springen overal lichten aan.
Als een God zonder macht kijk ik in mijn studio uit over het leven. Ik brand een kaarsje. Ik tel mijn zegeningen: een warm huis, zinvol werk, een paar mensen die om mij geven. Buiten vallen geen bommen. Veel in ons land gaat goed.