aardse poging tot een gebed

Wie ben ik? Tot wie praat ik als ik mijn diepste verlangen uitspreek? Het is de aarde. Ik ben het zelf. We zijn het allemaal. Daarom een gebed dat ik op deze kleine plek ten overstaan van niemand in het bijzonder en tegelijk ons allemaal uitspreek:

onze vader en moeder, die de aarde is
onze woning en rijkdom, voor zover we je waarderen

stuurloos geschiedt je dagelijks wonder, waarvan we allen onderdeel zijn, maar waar we niet in lijken te geloven, zoals we ook niet geloven in elkaar
vergeef ons, we zijn vrij
toch is elke weg van jou

laat mijn gaan een rusten worden
mijn taal een oogopslag van de liefde waarnaar ik verlang
maak me open
geef me het vertrouwen dat geen zelf meer nodig heeft
voer me weg van gif gepraat
laat mij blinken
maak me spiegel van het diepe water dat we zijn

amen