broeder damiaan
broeder van het leven

Met veel goud

Met veel goud ben ik niet geboren
Toch heb ik veel geluk gehad
Zachte ouders, lieve vrienden
Een trouwe broer, gezond verstand

Enkele dingen waar ik met mijn hart
Om vroeg, heb ik gekregen
Ik vond er, behalve vreugd
Ook veel verdriet
Een vreemd en troostrijk rouwen
Dat als waarheid voelt

Dat spoor van wijsheid liep ik na
Ik kijk nog altijd in de verte
Naar wat die horizon mij biedt

Geen vergezichten van een stralend komen
Kunnen mij nog in vervoering brengen
Als ze niet ook dichtbij een licht doen schijnen

Ik vrees steeds minder voor mijn gezicht
Laat scheuren, scheuren zijn
Ik poets de randen

Kijk, daar loop ik
Twee lange benen en een mager lijf
Vol gloed voor wie iets moois wil zien
Dat niet in vormen is vervat
Daaraan voorbij
En toch ook dankbaar
Dat er vormen zijn.

Meer lezen?